Το γεφύρι του Χατζή ή Κακή Σουμάνη βρίσκεται ένα χιλιόμετρο βόρεια από το χωριό Αλιμάκι, και 11 χιλιόμετρα περίπου βοριοανατολικά της Κυπαρισσίας, στο πιό στενό πέρασμα του Αρκαδικού ποταμού, του Αρχαίου Κηπαρισσήεντα.
Είναι ένα μονότοξο πέτρινο γεφύρι με τρείς καμάρες και πιθανότατα κατασκευάστηκε στα χρόνια της δεύτερης τουρκοκρατίας. Μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα αποτελούσε σπουδαίο συγκοινωνιακό κόμβο αφού ένωνε οδικά την ΝΔ Μεσσηνία με τον κεντρικό Μωριά.
Δυστυχώς το θαυμάσιο αυτό μνημείο της Τριφυλίας είναι αφημένο στην λήθη και η πρόσβαση σ΄αυτό είναι πολύ δύσκολη.Η ανάδειξη τού μνημείου που βρίσκεται μέσα σ΄ένα θαυμάσιο φυσικό τοπίο και η διασύνδεσή του με την γειτονικό σπουδαίο Αρχαιολογικό χώρο της Περιστεριάς, αλλά και αρχαιολογικού χώρου του λόφου του "Ελληνικού" μερικά χιλιόμετρα στα νότια πρέπει επιτέλους να γίνει προταιρειότητα όλων μας. Είναι σίγουρο ότι η αξιοποίηση των μνημείων θα αναβαθμίσει την ξεχασμένη αυτή γωνιά της Τριφυλίας και θα αποτελέσει πόλο έλξης επισκεπτών.
Το γεφύρι του Χατζή ή Κακή Σουμάνη βρίσκεται ένα χιλιόμετρο βόρεια από το χωριό Αλιμάκι, και 11 χιλιόμετρα περίπου βοριοανατολικά της Κυπαρισσίας, στο πιό στενό πέρασμα του Αρκαδικού ποταμού, του Αρχαίου Κηπαρισσήεντα, και είναι ένα μονότοξο πέτρινο γεφύρι που τα βάθρα του στηρίζονται στις βραχώδεις όχθες του ποταμού και το ένα από το άλλο απέχει γύρω στα 20 μέτρα. Άλλο τόσο είναι και το ύψος του και αποτελείται από τρείς καμάρες, μία μεγάλη στο κέντρο και δύο μικρότερες δεξιά και αριστερά της.
Για το πότε χτίστηκε αυτό το περίφημο γεφύρι, κανένας δεν ξέρει να πει με σιγουριά, αφού καμιά ιστορική αναφορά δεν υπάρχει γι΄αυτό. Όμως ανατρέχοντας στην παράδοση θα δούμε ότι κατ΄αρχήν έχει δύο ονόματα. Χατζή Σουμάνη και Κακή Σουμάνη. Κακή Σουμάνη, γι΄αυτούς που ισχυρίζονται πως φτιάχτηκε στα χρόνια της λεγόμενης 2ης Τουρκοκρατίας, 1715 έως 1821, άποψη που είναι και η πιό πιθανή , και Χατζή Σουμάνη, γι΄αυτούς που ισχυρίζονται πως φτιάχτηκε στα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Το γεφύρι του Χατζή Σουμάνη, όποτε και να κατασκευάστηκε, έγινε για να ενώσει οδικά την Ν/Δ Μεσσηνία με τον κεντρικό Μωριά και σίγουρα το έφτιαξαν τεχνίτες που γνώριζαν άριστα τα μυστικά του χτισίματος της πέτρας και έφτιαχναν κομψοτεχνήματα. Ένα τέτοιο κομψοτέχνημα είναι και αυτό το γεφύρι, που γεφυρώνει τη χαράδρα, βάθους 40- 50 μέτρων, που έχει δημιουργήσει ο Αρκαδικός ποταμός και ένωνε τότε, αλλά και ως το πρόσφατο παρελθόν, την περιοχή της άλλοτε Αρκαδιάς, σημερινής Κυπαρισσίας, με τον κεντρικό Μοριά, κυρίως τον χειμώνα που το ποτάμι "κατέβαζε" τεράστιες ποσότητες νερού και ως εκ τούτου, αλλού ήταν αδιάβατο.
Το γεφύρι ήταν στο παρελθόν σημαντικό τμήμα του οδικού δυκτίου της περιοχής. Οι πρόγονοί μας ξεκινώντας τον χειμώνα από την άλλοτε Αρκαδιά, την Κυπαρισσία, περνούσαν τους Μύλους, την Μαύρη Λίμνα, του Καρακούνη το Χάνι και όταν έφταναν στην τοποθεσία καλντερίμι έστριβαν δεξιά, προς Περιστεριά, Μάνου, Καψαλώνι, Παλιογάλαγα, Σιντέτου, Κοκκινόρικο και έφταναν στο γεφύρι και αφού το περνούσαν συνέχιζαν προς τον κεντρικό Μωριά.
Οι θρύλοι που συνοδεύουν το γεφύρι του Χατζή ή Κακή Σουμάνη είναι πολλοί και διάφοροι, ένας εκ των οποίων αποδείχτηκε επιζήμιος γι΄αυτό. Αυτός ο θρύλος αναφέρει ότι, φεύγοντας οι Τούρκοι, τον Μάρτη του 1821, για να κλειστούν στα μεγάλα κάστρα του Ν/Δ Μωριά, για να γλυτώσουν από τους επαναστατημένους Έλληνες, έθαψαν ότι πολύτιμο είχαν στην ρίζα του βορείου βάθρου του γεφυριού, ελπίζοντας ότι η επανάσταση των Ελλήνων αργά ή γρήγορα θα καταπνιγόταν και αυτοί γυρίζοντας θα έβρισκαν τα πολύτιμα πράγματά τους και θα συνέχιζαν να τους διαφεντεύουν. Αυτό, ευτυχώς για τους Έλληνες, δεν έγινε.
Αυτός ο θρύλος, είχε σαν αποτέλεσμα μερικές ζημιές του γεφυριού, αφού κάποιοι που τον γνώριζαν, άρχισαν να σκάβουν και να το χαλάνε, μετά την απελευθέρωση, για να βρούν κρυμμένους θησαυρους των Τούρκων. Όλα αυτά γίνονταν παράνομα και βέβαια κρυφά, πάντα την νύχτα, γι αυτό και οι ζημιές που του προξένησαν ήταν σημαντικές, αφού κανένας δεν ενδιαφερόταν για την προστασία αυτού του μνημείου απαράμιλλης τέχνης που μας θυμίζει το χθές ή το προχθές αυτού του τόπου.
Το Μνημείο σήμερα:
Παλαιότερα στο πλαίσιο της παράλληλης αξιοποίησης του Γεφυριού και του Αρχαιολογικού χώρου της Περιστεριάς, που βρίσκεται περίπου 3 χιλιόμετρα στα Δυτικά, έγινε μελέτη αποκατάστασης του γεφυριού που ωστόσο παρέμεινε στα συρτάρια και περαιτέρω ενέργειες δεν έγιναν.
Το 1993, μετά από πολύχρονες οχλήσεις των τοπικών κοινοτικών παραγόντων, η Νομαρχία Μεσσηνίας έδειξε ενδιαφέρον και το γεφύρι χαρακτηρίστηκε διατηρητέο μνημείο, ΦΕΚ 244/Β/8.3.1993, αλλά πέρα απ΄αυτό τίποτα άλλο δεν έγινε μέχρι σήμερα, αρχές 2014.
Όμως, ποτέ δεν είναι αργά, και τώρα μπορεί και βέβαια πρέπει να γίνει ότι είναι απαραίτητο γιά την ανάδειξη αυτού τού θαυμάσιου μνημείου της Τριφυλίας.
Πρώτα και κύρια επέκταση του αγροτικού δρόμου Περιστεριάς- αγροτικής περιοχής Πιτσινής Αλημακίου με απόληξή του στο γεφύρι, 200- 300 μέτρα απόσταση, στην συνέχεια αναστύλωση των στηθαίων του, που τα "πήρε' η γιγάντια κατεβασιά της παραμονής του Αϊ- Δημήτρη του 1949, αποκατάσταση των "τραυμάτων" που του προξένησαν οι διάφοροι λαθροανασκαφείς και βέβαια οι απαραίτητες ταμπέλες που να οδηγούν τον επισκέπτη στο γεφύρι. Είναι επιτακτική ανάγκη να γίνουν όσο γίνεται πιο σύντομα αυτές οι ενέργειες, γιατί μπορεί από το υγρό στοιχείο να μην κινδυνεύει πλέον, αφού το ποτάμι δεν κατεβάζει πλέον πολλά νερά, κινδυνεύει όμως από τον χρόνο.
Η ανάδειξη τού μνημείου που βρίσκεται μέσα σ΄ένα θαυμάσιο φυσικό τοπίο και η διασύνδεσή του με την γειτονικό σπουδαίο Αρχαιολογικό χώρο της Περιστεριάς, αλλά και αρχαιολογικού χώρου του λόφου του "Ελληνικού" μερικά χιλιόμετρα στα νότια πρέπει επιτέλους να γίνει προταιρειότητα όλων μας. Είναι σίγουρο ότι η αξιοποίηση των μνημείων θα αναβαθμίσει την ξεχασμένη αυτή γωνιά της Τριφυλίας και θα αποτελέσει πόλο έλξης επισκεπτών.
Περισσότερα για τους Αρχαιολογικούς χώρους αυτής της περιοχής της Τριφυλίας μπορείτε να δείτε στους παρακάτω συνδέσμους:
Περιστεριά Τριφυλία: Ένα σημαντικό κέντρο του Μυκηναϊκού κόσμου
Περιστεριά: "Οι Μυκήνες της Δυτικής Πελοποννήσου"
Ο Αρχαιολογικός χώρος του 'Ελληνικού", Μουριατάδα Τριφυλία
Φωτογραφίες του γεφυριού Χατζή Σουμάνη Τριφυλίας
Είναι ένα μονότοξο πέτρινο γεφύρι με τρείς καμάρες και πιθανότατα κατασκευάστηκε στα χρόνια της δεύτερης τουρκοκρατίας. Μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα αποτελούσε σπουδαίο συγκοινωνιακό κόμβο αφού ένωνε οδικά την ΝΔ Μεσσηνία με τον κεντρικό Μωριά.
Δυστυχώς το θαυμάσιο αυτό μνημείο της Τριφυλίας είναι αφημένο στην λήθη και η πρόσβαση σ΄αυτό είναι πολύ δύσκολη.Η ανάδειξη τού μνημείου που βρίσκεται μέσα σ΄ένα θαυμάσιο φυσικό τοπίο και η διασύνδεσή του με την γειτονικό σπουδαίο Αρχαιολογικό χώρο της Περιστεριάς, αλλά και αρχαιολογικού χώρου του λόφου του "Ελληνικού" μερικά χιλιόμετρα στα νότια πρέπει επιτέλους να γίνει προταιρειότητα όλων μας. Είναι σίγουρο ότι η αξιοποίηση των μνημείων θα αναβαθμίσει την ξεχασμένη αυτή γωνιά της Τριφυλίας και θα αποτελέσει πόλο έλξης επισκεπτών.
Το γεφύρι του Χατζή ή Κακή Σουμάνη βρίσκεται ένα χιλιόμετρο βόρεια από το χωριό Αλιμάκι, και 11 χιλιόμετρα περίπου βοριοανατολικά της Κυπαρισσίας, στο πιό στενό πέρασμα του Αρκαδικού ποταμού, του Αρχαίου Κηπαρισσήεντα, και είναι ένα μονότοξο πέτρινο γεφύρι που τα βάθρα του στηρίζονται στις βραχώδεις όχθες του ποταμού και το ένα από το άλλο απέχει γύρω στα 20 μέτρα. Άλλο τόσο είναι και το ύψος του και αποτελείται από τρείς καμάρες, μία μεγάλη στο κέντρο και δύο μικρότερες δεξιά και αριστερά της.
Για το πότε χτίστηκε αυτό το περίφημο γεφύρι, κανένας δεν ξέρει να πει με σιγουριά, αφού καμιά ιστορική αναφορά δεν υπάρχει γι΄αυτό. Όμως ανατρέχοντας στην παράδοση θα δούμε ότι κατ΄αρχήν έχει δύο ονόματα. Χατζή Σουμάνη και Κακή Σουμάνη. Κακή Σουμάνη, γι΄αυτούς που ισχυρίζονται πως φτιάχτηκε στα χρόνια της λεγόμενης 2ης Τουρκοκρατίας, 1715 έως 1821, άποψη που είναι και η πιό πιθανή , και Χατζή Σουμάνη, γι΄αυτούς που ισχυρίζονται πως φτιάχτηκε στα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Το γεφύρι του Χατζή Σουμάνη, όποτε και να κατασκευάστηκε, έγινε για να ενώσει οδικά την Ν/Δ Μεσσηνία με τον κεντρικό Μωριά και σίγουρα το έφτιαξαν τεχνίτες που γνώριζαν άριστα τα μυστικά του χτισίματος της πέτρας και έφτιαχναν κομψοτεχνήματα. Ένα τέτοιο κομψοτέχνημα είναι και αυτό το γεφύρι, που γεφυρώνει τη χαράδρα, βάθους 40- 50 μέτρων, που έχει δημιουργήσει ο Αρκαδικός ποταμός και ένωνε τότε, αλλά και ως το πρόσφατο παρελθόν, την περιοχή της άλλοτε Αρκαδιάς, σημερινής Κυπαρισσίας, με τον κεντρικό Μοριά, κυρίως τον χειμώνα που το ποτάμι "κατέβαζε" τεράστιες ποσότητες νερού και ως εκ τούτου, αλλού ήταν αδιάβατο.
Το γεφύρι ήταν στο παρελθόν σημαντικό τμήμα του οδικού δυκτίου της περιοχής. Οι πρόγονοί μας ξεκινώντας τον χειμώνα από την άλλοτε Αρκαδιά, την Κυπαρισσία, περνούσαν τους Μύλους, την Μαύρη Λίμνα, του Καρακούνη το Χάνι και όταν έφταναν στην τοποθεσία καλντερίμι έστριβαν δεξιά, προς Περιστεριά, Μάνου, Καψαλώνι, Παλιογάλαγα, Σιντέτου, Κοκκινόρικο και έφταναν στο γεφύρι και αφού το περνούσαν συνέχιζαν προς τον κεντρικό Μωριά.
Οι θρύλοι που συνοδεύουν το γεφύρι του Χατζή ή Κακή Σουμάνη είναι πολλοί και διάφοροι, ένας εκ των οποίων αποδείχτηκε επιζήμιος γι΄αυτό. Αυτός ο θρύλος αναφέρει ότι, φεύγοντας οι Τούρκοι, τον Μάρτη του 1821, για να κλειστούν στα μεγάλα κάστρα του Ν/Δ Μωριά, για να γλυτώσουν από τους επαναστατημένους Έλληνες, έθαψαν ότι πολύτιμο είχαν στην ρίζα του βορείου βάθρου του γεφυριού, ελπίζοντας ότι η επανάσταση των Ελλήνων αργά ή γρήγορα θα καταπνιγόταν και αυτοί γυρίζοντας θα έβρισκαν τα πολύτιμα πράγματά τους και θα συνέχιζαν να τους διαφεντεύουν. Αυτό, ευτυχώς για τους Έλληνες, δεν έγινε.
Αυτός ο θρύλος, είχε σαν αποτέλεσμα μερικές ζημιές του γεφυριού, αφού κάποιοι που τον γνώριζαν, άρχισαν να σκάβουν και να το χαλάνε, μετά την απελευθέρωση, για να βρούν κρυμμένους θησαυρους των Τούρκων. Όλα αυτά γίνονταν παράνομα και βέβαια κρυφά, πάντα την νύχτα, γι αυτό και οι ζημιές που του προξένησαν ήταν σημαντικές, αφού κανένας δεν ενδιαφερόταν για την προστασία αυτού του μνημείου απαράμιλλης τέχνης που μας θυμίζει το χθές ή το προχθές αυτού του τόπου.
Το Μνημείο σήμερα:
Παλαιότερα στο πλαίσιο της παράλληλης αξιοποίησης του Γεφυριού και του Αρχαιολογικού χώρου της Περιστεριάς, που βρίσκεται περίπου 3 χιλιόμετρα στα Δυτικά, έγινε μελέτη αποκατάστασης του γεφυριού που ωστόσο παρέμεινε στα συρτάρια και περαιτέρω ενέργειες δεν έγιναν.
Το 1993, μετά από πολύχρονες οχλήσεις των τοπικών κοινοτικών παραγόντων, η Νομαρχία Μεσσηνίας έδειξε ενδιαφέρον και το γεφύρι χαρακτηρίστηκε διατηρητέο μνημείο, ΦΕΚ 244/Β/8.3.1993, αλλά πέρα απ΄αυτό τίποτα άλλο δεν έγινε μέχρι σήμερα, αρχές 2014.
Όμως, ποτέ δεν είναι αργά, και τώρα μπορεί και βέβαια πρέπει να γίνει ότι είναι απαραίτητο γιά την ανάδειξη αυτού τού θαυμάσιου μνημείου της Τριφυλίας.
Πρώτα και κύρια επέκταση του αγροτικού δρόμου Περιστεριάς- αγροτικής περιοχής Πιτσινής Αλημακίου με απόληξή του στο γεφύρι, 200- 300 μέτρα απόσταση, στην συνέχεια αναστύλωση των στηθαίων του, που τα "πήρε' η γιγάντια κατεβασιά της παραμονής του Αϊ- Δημήτρη του 1949, αποκατάσταση των "τραυμάτων" που του προξένησαν οι διάφοροι λαθροανασκαφείς και βέβαια οι απαραίτητες ταμπέλες που να οδηγούν τον επισκέπτη στο γεφύρι. Είναι επιτακτική ανάγκη να γίνουν όσο γίνεται πιο σύντομα αυτές οι ενέργειες, γιατί μπορεί από το υγρό στοιχείο να μην κινδυνεύει πλέον, αφού το ποτάμι δεν κατεβάζει πλέον πολλά νερά, κινδυνεύει όμως από τον χρόνο.
Η ανάδειξη τού μνημείου που βρίσκεται μέσα σ΄ένα θαυμάσιο φυσικό τοπίο και η διασύνδεσή του με την γειτονικό σπουδαίο Αρχαιολογικό χώρο της Περιστεριάς, αλλά και αρχαιολογικού χώρου του λόφου του "Ελληνικού" μερικά χιλιόμετρα στα νότια πρέπει επιτέλους να γίνει προταιρειότητα όλων μας. Είναι σίγουρο ότι η αξιοποίηση των μνημείων θα αναβαθμίσει την ξεχασμένη αυτή γωνιά της Τριφυλίας και θα αποτελέσει πόλο έλξης επισκεπτών.
Περισσότερα για τους Αρχαιολογικούς χώρους αυτής της περιοχής της Τριφυλίας μπορείτε να δείτε στους παρακάτω συνδέσμους:
Περιστεριά Τριφυλία: Ένα σημαντικό κέντρο του Μυκηναϊκού κόσμου
Περιστεριά: "Οι Μυκήνες της Δυτικής Πελοποννήσου"
Ο Αρχαιολογικός χώρος του 'Ελληνικού", Μουριατάδα Τριφυλία
Φωτογραφίες του γεφυριού Χατζή Σουμάνη Τριφυλίας
