Το μοναστήρι της Ζούρτσας, Βασιλική Κοιμήσεως Θεοτόκου Ν. Φιγαλείας, βρίσκεται σε απόσταση 1 χλμ. ανατολικά του σημερινού χωριού της Ν. Φιγαλείας σε μια τοποθεσία σχετικά απομονωμένη.
Ο ναός ανήκει στην κατηγορία των σταυρεπιστέγων. Όλη η περιοχή μνημονεύεται στα χρονικά του Δεσποτάτου ότι είχε παραχωρηθεί στο Μοναστήρι του Βροντοχίου στο Μυστρά, με ένα χρυσόβουλο του Ανδρόνικου Β’ Παλαιολόγου αμέσως μετά τη νίκη του κατά των Φράγκων το 1321.
 |
| Ο υστεροβυζαντινός ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου βρίσκεται στο κοιμητήριο του χωριού Άνω Φιγαλεία στον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Φιγαλείας. |
Χαρακτηριστικό στοιχείο που αποδεικνύει την παλαιότητα της μονής είναι η αβακωτή διακόσμηση. Πιθανά να ανήκε κάποτε σε κάποιο μοναστήρι αλλά αυτό δεν έχει αποδειχθεί. Ο ναός βρίσκεται σε μέτρια κατάσταση σύμφωνα με τους αρχαιολόγους-μελετητές και δεν έχει διατηρηθεί παρά το μισό ίσως από το αρχικό κτίσμα. Η αρχική τρίκλιτη με πεσσοστοιχίες βασιλική έχει σήμερα περιοριστεί στα δυο κλίτη με ένα νάρθηκα.
Ο κεραμοπλαστικός διάκοσμος της μεσαίας από τις τρεις αψίδες παρουσιάζει ενδιαφέρον. Οι τρεις κόγχες του ιερού έχουν μεγάλες διαστάσεις (εσωτ. διάμετρος 3,24μ. και 1,64μ. αντιστοίχως) και μια κανονική διάταξη. Ο χώρος του ιερού προσδιορίζεται από τη μικρή υπερύψωσή του και από το ξύλινο εικονοστάσι ενώ είναι φανερό ότι η πλακόστρωση του δαπέδου έχει ανανεωθεί πρόσφατα. Τοιχογραφίες δεν διακρίνονται πουθενά μέσα στο ναό. Πιθανά να έχουν σκεπαστεί με τα κακοδιατηρημένα λευκά επιχρίσματα που καλύπτουν τους τοίχους.
Η τοιχοποιία του αρχικού κτίσματος είναι επιμελημένη, έχει γίνει εξωτερικά με ακατέργαστους λίθους ή πολύ λίγους πελεκημένους και άφθονο κονίαμα που δεν επιτρέπει να φαίνονται καθαρά οι αρμοί. Πλίνθοι ανακατεύονται συχνά με τις πέτρες πάντοτε οριζοντίως. Αντίθετα, η τοιχοποιία των μεταγενέστερων τμημάτων δεν έχει πλίνθους κι οι πέτρες είναι πιο μικρές. Η κόγχη του ιερού διατηρείται σε καλή κατάσταση, είναι διευθετημένη με ιδιαίτερη φροντίδα και δεσπόζει σε αυτή το μεγάλο τρίβολο παράθυρο. Δεν είναι εύκολο να προσδιοριστεί η χρονολογία κτίσης του μοναστηριού. Από τυπολογικής και μορφολογικής άποψης, ο ναός διατηρεί πλήθος από στοιχεία της πρώιμης εποχής, κοινά σε μνημεία της πρώτης χιλιετίας και ειδικότερα του 10ου αιώνα.
Έτσι κατά πάσα πιθανότητα η κατασκευή του τοποθετείται στο τελευταίο τέταρτο του
Οι θόλοι έχουν καταρρεύσει και οι τοίχοι είναι σε μεγάλο βαθμό ανακατασκευασμένοι. Σήμερα καλύπτεται με δίρρυτη στέγη που ακολουθεί την κλίση που είχε η στέγη του εγκάρσιου θόλου. Κοσμείται με μεταβυζαντινές τοιχογραφίες, ενώ, σε πρόσφατες έρευνες που διενεργήσαμε εντοπίστηκαν υπολείμματα και δεύτερου, παλαιότερου, στρώματος.
Η έκταση που καταλαμβάνει η μεταβυζαντινή τοιχογράφηση υποδεικνύει ότι η μονή έχει υποστεί και άλλες μετατροπές πριν φθάσει στην σημερινή του μορφή. Ο ναός διαθέτει τοιχογραφημένο κτιστό τέμπλο. Ο ναός έχει οικοδομηθεί στην θέση αρχαίου κτίσματος, πιθανόν ναού, ενώ δεν θα πρέπει να αποκλειστεί και η πιθανότητα να έχει διαδεχθεί παλαιότερη εκκλησία. Το δάπεδο του μνημείου ανήκει σε πρωιμότερη φάση ενώ στους τοίχους είναι εντοιχισμένοι όρθιοι κορμοί κιόνων.
"...το μετόχιον της Υπεραγίας Θεοτόκου της Βόγαλις μετά των προσόντων αυτή παροίκων και κτημάτων, όσα και οία ησίν, ήγουν αμπέλια, χωράφια, ελαίαι, σύκα, μυλώνος και ετέρων οπωροφόρων δένδρων. Ομοίως κεκτήσθαι και τα χωρία την Ζούρτζαν και την Μουνδράν μετά τοις ειρημένης περιοχής αυτών ..."
 |
Η πιο ιστορική βρύση της Ζούρτσας και μία από τις ιστορικότερες όλης της Πελοποννήσου,
η κρήνη "Καμάρι" στην είσοδο του μοναστηριού που χρονολογείται από την εποχή της Τουρκοκρατίας |
