Κοντά στο χωριό Μίλα του Δήμου Μελιγαλά, βρίσκεται η τοποθεσία Ραμμοβούνι. Εκεί, κάτω από ένα δέντρο, γεννήθηκε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Σήμερα στο σημείο αυτό υπάρχει μνημείο προς τιμή του "Γέρου" ενώ σε κοντινή απόσταση σώζετε ο Βυζαντινός ναός του Αγίου Στεφάνου.
Η πρόσβαση είναι εύκολη και ο δρόμος καινούργιος και σε αρίστη κατάσταση.
Από τον αυτοκινητόδρομο Καλαμάτας – Πύργου, στο Δήμο Δωρείου, στο χωριό Βασιλικό, συναντάμε την πινακίδα που μας κατευθύνει στο Μνημείο που απέχει μόλις τρία χιλιόμετρα και βρίσκεται σε έναν από τους παλιούς οικισμούς της Μεσσηνίας, το γραφικό Μίλα, 6χλμ. Δυτικά του Μελιγαλά (36 από Καλαμάτα), σε υψόμετρο 300 μέτρων.
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης υπήρξε ηγετική μορφή της Ελληνικής Επανάστασης, που έδρασε στην Πελοπόννησο και εξ αυτού του λόγου είναι γνωστός και ως «Γέρος του Μωριά». Γεννήθηκε στις 3 Απριλίου 1770 στο Ραμοβούνι Μεσσηνίας (μικρός οικισμός κατά την Τουρκοκρατία).
Από τον αυτοκινητόδρομο Καλαμάτας – Πύργου, στο Δήμο Δωρείου, στο χωριό Βασιλικό, συναντάμε την πινακίδα που μας κατευθύνει στο Μνημείο που απέχει μόλις τρία χιλιόμετρα και βρίσκεται σε έναν από τους παλιούς οικισμούς της Μεσσηνίας, το γραφικό Μίλα, 6χλμ. Δυτικά του Μελιγαλά (36 από Καλαμάτα), σε υψόμετρο 300 μέτρων.
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης υπήρξε ηγετική μορφή της Ελληνικής Επανάστασης, που έδρασε στην Πελοπόννησο και εξ αυτού του λόγου είναι γνωστός και ως «Γέρος του Μωριά». Γεννήθηκε στις 3 Απριλίου 1770 στο Ραμοβούνι Μεσσηνίας (μικρός οικισμός κατά την Τουρκοκρατία).
Ο ίδιος μας αναφέρει:
“Εγεννήθηκα εις τα 1770, Απριλίου 3, τη Δευτέρα της Λαμπρής. Η αποστασία της Πελοποννήσου έγινε εις τα 1769. Εγεννήθηκα εις ένα βουνό, εις ένα δέντρο αποκάτω, εις την παλαιάν Μεσσηνία, ονομαζόμενον Ραμοβούνιο”.
Ήταν γιος του κλεφτοκαπετάνιου Κωνσταντή Κολοκοτρώνη (1747-1780) από το Λιμποβίσι Αρκαδίας και της Γεωργίτσας Κωτσάκη, κόρης προεστού από την Αλωνίσταινα Αρκαδίας. Η οικογένεια των Κολοκοτρωναίων από το 16ο αιώνα, που εμφανίζεται στο προσκήνιο της ιστορίας, βρίσκεται σε αδιάκοπο πόλεμο με τους Τούρκους. Μονάχα από το 1762 έως το 1806, 70 Κολοκοτρωναίοι εξοντώθηκαν από τους κατακτητές. Το 1780, ήταν 10 ετών, όταν ο πατέρας του σκοτώθηκε από τους Τούρκους, ένα γεγονός που σημάδεψε τη ζωή του. Στα 17 του έγινε οπλαρχηγός του Λεονταρίου και στα 20 του νυμφεύτηκε την κόρη του τοπικού προεστού Αικατερίνη Καρούσου. Το 1806, κατά τη διάρκεια του μεγάλου διωγμού των κλεφτών από τους κατακτητές, κατόρθωσε να διασωθεί και να καταφύγει στη Ζάκυνθο, όπου κατατάχθηκε στον αγγλικό στρατό κι έφθασε μέχρι το βαθμό του ταγματάρχη. Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και στις αρχές του 1821 αποβιβάστηκε στη Μάνη για να λάβει μέρος στον επικείμενο Αγώνα.
Στο σημείο έχει δημιουργηθεί ένας πολύ ωραίος χώρος όπου έχει στηθεί το επιβλητικό άγαλμα του έφιππου στρατηλάτη.
Βυζαντινός ναός Αγίου Στεφάνου
Ήταν γιος του κλεφτοκαπετάνιου Κωνσταντή Κολοκοτρώνη (1747-1780) από το Λιμποβίσι Αρκαδίας και της Γεωργίτσας Κωτσάκη, κόρης προεστού από την Αλωνίσταινα Αρκαδίας. Η οικογένεια των Κολοκοτρωναίων από το 16ο αιώνα, που εμφανίζεται στο προσκήνιο της ιστορίας, βρίσκεται σε αδιάκοπο πόλεμο με τους Τούρκους. Μονάχα από το 1762 έως το 1806, 70 Κολοκοτρωναίοι εξοντώθηκαν από τους κατακτητές. Το 1780, ήταν 10 ετών, όταν ο πατέρας του σκοτώθηκε από τους Τούρκους, ένα γεγονός που σημάδεψε τη ζωή του. Στα 17 του έγινε οπλαρχηγός του Λεονταρίου και στα 20 του νυμφεύτηκε την κόρη του τοπικού προεστού Αικατερίνη Καρούσου. Το 1806, κατά τη διάρκεια του μεγάλου διωγμού των κλεφτών από τους κατακτητές, κατόρθωσε να διασωθεί και να καταφύγει στη Ζάκυνθο, όπου κατατάχθηκε στον αγγλικό στρατό κι έφθασε μέχρι το βαθμό του ταγματάρχη. Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και στις αρχές του 1821 αποβιβάστηκε στη Μάνη για να λάβει μέρος στον επικείμενο Αγώνα.
Στο σημείο έχει δημιουργηθεί ένας πολύ ωραίος χώρος όπου έχει στηθεί το επιβλητικό άγαλμα του έφιππου στρατηλάτη.
Βυζαντινός ναός Αγίου Στεφάνου
Πρόκειται για τρίκλιτη εκ προσθήκης ξυλόστεγη βασιλική. Ο αρχικός ναός που ήταν μονόχωρος, αποτελεί σήμερα το μεσαίο κλίτος της βασιλικής.Τα πλάγια κλίτη του ναού είναι μεταγενέστερες προσθήκες, όπως φαίνεται από τους υπάρχοντες κατακόρυφους αρμούς. Τα πλάγια κλίτη στεγάστηκαν με ξύλινες μονόρριχτες στέγες, οι οποίες στηρίχτηκαν στους νέους εξωτερικούς τοίχους των πλαγίων κλιτών και στους πλάγιους τοίχους του αρχικού ναού.
Στα πλάγια κλίτη βρίσκονται το Διακονικό και η Πρόθεση, που επικοινωνούσαν με το μεσαίο κλίτος μέσω τεσσάρων τοξωτών ανοιγμάτων. Ο ναός ανήκε πλέον στις ανατολικές θολωτές βασιλικές. Το μεσαίο κλίτος είναι υπερυψωμένο και χωρίς παράθυρα, στοιχείο σπάνιο στις τρίκλιτες ξυλόστεγες βασιλικές.
Στο μνημείο υπάρχουν αρκετές οικοδομικές φάσεις και ίχνη κεραμοπλαστικού διακόσμου. Σώζονται μόνο δύο μικρά τμήματα οδοντωτών ταινιών, στο βόρειο άκρο της κόγχης του διακονικού και στο βόρειο άκρο της κεντρικής κόγχης.
Ο ναός χρονολογείται στον 10ο -11ο αιώνα.
Βιβλιογραφία και πηγές:
Ι. Κακούρος: "Βυζαντινά μνημεία της Μεσσηνίας"
Δημητροκάλλης 1990: 57-69.
Ιστότοπος: sansimera
Ιστότοπος: επι-δεξιος (ψάλτης)
Ο ναός χρονολογείται στον 10ο -11ο αιώνα.
Βιβλιογραφία και πηγές:
Ι. Κακούρος: "Βυζαντινά μνημεία της Μεσσηνίας"
Δημητροκάλλης 1990: 57-69.
Ιστότοπος: sansimera
Ιστότοπος: επι-δεξιος (ψάλτης)
