Τυμβοειδές έξαρμα, εντοπισθέν κατά την διάρκεια των επιφανειακών ερευνών του πανεπιστημίου της Minesota. Βρίσκεται στην κορυφή και άκρο επιμήκους λοφίσκου, ακριβώς στο Α. όριο της μικρής πεδιάδας της Γιάλοβας περίπου 1,5 χλμ. ανατολικά της ομώνυμης κωμόπολης1, θέση, που του εξασφαλίζει ευρύτατη θέαση των άμεσων καλλιεργούμενων σήμερα εκτάσεων.
Στα Δ. είναι ορατός ο όρμος της Βοϊδοκοιλιάς, στα ΝΔ η Πύλος, ενώ προς τα Α. η θέαση φτάνει έως και τον λόφο του προφήτη Ηλία Χανδρινού. Ο τύμβος έχει υποστεί εκτεταμένη διάβρωση από την συστηματική καλλιέργεια. Το σωζόμενο ύψος του δεν υπερβαίνει σήμερα το 1μ. ενώ η ορατή διάμετρός του είναι αρκετά μεγάλη και υπερβαίνει τα 10μ. (εικ.1.16).
Η σωζόμενη υλική μαρτυρία του τύμβου, περιορίζεται πλέον στο νότιο τμήμα του2. Στο σημείο αυτό επισήμανα, κατά την επίσκεψή μου στο μνημείο, έναν μετρίου μεγέθους πλακοειδή λίθο και τμήμα οστού να εξέχουν της πλευράς του (εικ.1.17- 18). Το σημαντικότερο ωστόσο στοιχείο που παρατηρήθηκε στο συγκεκριμένο μνημείο είναι τα κατά περίπτωση ευμεγέθη και μεγάλου πάχους όστρακα πίθων (εικ.1.19), γκρίζου και λίαν ακάθαρτου πηλού, με ερυθρές εξωτερικές επιφάνειες, κάτι που τους καθιστά όμοιους ως προς την τεχνολογία της κατασκευής τους με τους ταφικούς πίθους από τον τύμβο Αγίου Ιωάννη.
Με βάση τα παραπάνω δεδομένα η παρουσία ενός κατεστραμμένου πλέον μεσοελλαδικού τύμβου με εγχυτρισμούς στη θέση αυτή θα πρέπει να θεωρείται βέβαιη.
Ταφικά αγγεία: Πίθοι
Χρονολόγηση: Μεσοελλαδική περίοδος.
Αγγελετόπουλος Ιπποκράτης
"Οι Εγχυτρισμοί της Εποχής του Χαλκού στην Κεντρική και Νότια Ηπειρωτική Ελλάδα"
Σημειώσεις:
1. Ο καλύτερος τρόπος εντοπισμού του μνημείου είναι μέσω Γιάλοβας, πρβλ. Boyd 2002, 104. “
2. Αυτή εντοπίστηκε κυρίως κατά την επίσκεψη μου το 2008, ενώ το 2009 το μεγαλύτερο μέρος της είχε εξαφανιστεί λόγω του συστηματικού οργώματος του αγρού, στον οποίο βρίσκεται ο τύμβος.
Βιβλιογραφία:
McDonald & Hope Simpson 1969, 149 Boyd 2002, 104.
