Περιοχή Διοδίων- Αριστομένη, Μεσσηνία: Προϊστορικοί τάφοι και οικισμός

Η περιοχή που οριοθετείτε από τα χωριά ∆ιόδια, Στέρνες και Στρέφι, στην Μεσσηνία, αποτελεί  ένα εύφορο οροπέδιο με άφθονα νερά όπου δεσπόζει  ο ποταµός Βέλικας.Στην περιοχή αυτή  της Μεσσηνίας έχει διαπιστωθεί Προϊστορική κατοίκηση που ξεκινάει από τα Πρωτοελλαδικά χρόνια, -3200, ενώ υπάρχουν ακόμα παλαιότερα ευρήματα της Νεολιθικής εποχής. Η κατοίκηση συνεχίζετε και στα Μυκηναϊκά χρόνια, -1700 έως -1200, όπως πιστοποιούν τα ευρήματα και ο Θολωτός τάφος στα Διόδια.

Η προϊστορική εγκατάσταση της περιοχής δεν έχει την έκταση και πυκνότητα των μεγάλων κέντρων της Μεσσηνίας και θα πρέπει να είχε αγροτικό χαρακτήρα.

Διόδια 

Ο Θολωτός τάφος των Διοδίων

Στη θέση Πουρνάρι, περίπου ένα χιλιόµετρο νότια της κοινότητας ∆ιοδίων, το 1992 εντοπίστηκε τυχαία από τον ιδιοκτήτη αρχαίο κτίσµα και ειδοποιήθηκε η Εφορεία, η οποία διεξήγαγε ανασκαφές το 1995. 
Πρόκειται για µυκηναϊκό θολωτό τάφο, ηµιυπόγειο, δηλαδή καλυπτόταν από τύµβο στα ανώτερα σηµεία της θόλου. Ο τάφος είχε µέγιστη διάµετρο 4,20µ. και το σωζόµενο ύψος του είναι 2,30µ. περίπου. 
Λόγω των µικρών του διαστάσεων και της πεδινής θέσης όπου κατασκευάστηκε ο θολωτός τάφος στα ∆ιόδια απέδωσε πλούσιο περιεχόµενο τόσο κτερισµατικό όσο και οστεολογικό. Σε βάθος 1µ. περίπου από τον ανώτατο σωζόµενο δακτύλιο της θόλου βρέθηκε σκελετός ιπποειδούς σε θέση σχεδόν εφαπτόµενη προς το δυτικό τοίχωµα της. 
Το µυκηναϊκό στρώµα ήταν γεµάτο οστά, ανθρώπινα κρανία και κτερίσµατα, δεν ήταν όµως δυνατόν να γίνει διάκριση συγκεκριµένων ταφών. Πιθανολογείται ότι ο τάφος περιείχε τουλάχιστον 15 ταφές. Οι νεκροί ήταν κτερισµένοι µε 30 πήλινα αγγεία, χάλκινα αγγεία, περόνες, πήλινα σφονδύλια, αιχµές βελών.
Το θεµατολόγιο τόσο των σχηµάτων όσο και της διακόσµησης των αγγείων ανήκει στην ΥΕ ΙΙΙ Α-Β περίοδο, -1400 έως -1150, αν και υπήρχαν και κτερίσµατα που ανήκαν στην ΥΕ Ι/ΙΙ περίοδο, -1700 έως -1400 

Αριστερά: Ρυτό, τελετουργικό αγγείο για υγρές προσφορές. Θολωτός τάφος Διοδίων, -15ος αιώνας Δεξιά: Νεολιθικός πέλεκυς εύρημα των Διοδίων, -4η χιλιετία

Στρέφι:

Α. 

Στα βορειοδυτικά του Στρεφίου σε απόσταση λιγότερη από 2χλµ., στα ανατολικά του δρόµου προς τα ∆ιόδια, στη θέση Γαλαροβούνι, εντοπίστηκε χαµηλό τυµβοειδές έξαρµα. Οι πλευρές του έχουν καταστραφεί µε αποτέλεσµα να είναι ορατά θραύσµατα κεραµικής που ανήκουν στην ΥΕ ΙΙΙ περίοδο, -1400.

Ο τύµβος αυτός υπήρξε επανειληµµένα στόχος τυµβωρύχων. Αν και από την Εφορεία δόθηκαν οδηγίες για να περιφραχτεί και να προστατευτεί ο χώρος, δεν ήταν αποτελεσµατικές. Τόσο το 1990 όσο και το 1992 υπάρχουν ενδείξεις σύλησής του.

Η πρόσφατη επιφανειακή έρευνα που έγινε στον τόπο αυτόν έδωσε κεραµική ΜΕ-ΥΕ χρόνων, -2200 έως -1200.

Κατά την τελευταία λαθρανασκαφή που έγινε τον Νοέµβριο του 1992 αποκαλύφτηκε τµήµα τοιχοδοµίας κτιστού µνηµείου. Ο τύµβος είναι πιθανόν να καλύπτει θολωτό µυκηναϊκό τάφο.

Β. 

Μόλις 200µ. περίπου βόρεια του ανωτέρω τυµβοειδούς εξάρµατος εντοπίστηκε στη θέση Αρµακάδια υπόλειµµα τυµβίσκου σχεδόν ολοσχερώς κατεστραµµένου από την καλλιέργεια. 

Από την περιοχή συλλέχθηκαν όστρακα της Εποχής του Χαλκού και κεραµική ελληνιστικών και ρωµαϊκών χρόνων.

Ο οικισµός που ανήκουν οι τύµβοι ευρίσκεται 100µ. βορειοδυτικά του αρχικού τύµβου, όπου κατά την επιφανειακή έρευνα του βρέθηκαν µερικά Πρωτοελλαδικά, -3200 έως -2200, αλλά κυρίως Μυκηναϊκά όστρακα, -1700 έως -1200. 

Ευρήματα του θολωτού τάφου των Διοδίων: Αριστερά: Αμφορέας και κύπελλο, -1500. Λίθινος τριπτήρας, -4η χιλιετία (από την ευρύτερη περιοχή) Μέσον: Ψευδόστομος αμφορέας και Κύαθος. Κύπελλο τύπου Βαφειού, -1500 Δεξιά: Εγχειρήδιο και χρυσός ύλος για την στερέωση της λαβής. Χάλκινη περόνη για την στερέωση ενδύματος, -1500.

Αριστοµένης

Κοντά στο χωριό Αριστομένης και συγκεκριμένα στην θέση Τρανή Συκιά  ανεσκάφη θαλαµοειδής τάφος. 
Λαξευµένος στο φυσικό πέτρωµα ο εν λόγω τάφος είχε προσανατολισµός Β.-Ν. 
 Ο «δρόµος» του είχε διαστάσεις 8,4Χ0,9-1,05µ. και µεγάλη κλίση προς την είσοδο. Ο θάλαµος είναι σχεδόν κυκλικός µε διάµετρο 2,3µ., το «στόµιον» είχε πλάτος 1,15µ. και βάθος/µήκος 0,7µ., ενώ σώζεται τµηµατικά η ξερολιθιά που το έφραζε σε ύψος 0,5µ. Στο ∆. τοίχωµα του ταφικού θαλάµου υπήρχε αβαθής λάκκος ανακοµιδής διαστάσεων 0,4Χ0,55µ. µε πολλά οστά και όστρακα. 
 Στην Α. πλευρά του «δρόµου» εντοπίστηκε µεγάλη κόγχη µε πλάτος και βάθος ανοίγµατος 2,25 και 0,95µ. αντιστοίχως, κοντά στην οποία βρέθηκαν πολλά όστρακα και µικροαντικείµενα από διάφορες ύλες (σφραγιδόλιθος, πλακίδια, ορθογώνια επικαλύµµατα, ψήφοι). 
Κατά τους µελετητές συνδέεται µε τον θολωτό τάφο στα ∆ιόδια, αφού η απόσταση των δύο μνημείων είναι μόλις 2 χλμ. 
Χρονολογείται στην ΥΕ ΙΙΙ περίοδο, -1200



Πάνω δεξιά:
Πήλινος Αμφορέας. Κτέρισμα από τον θαλαμωτό τάφο στον Αριστομένη Μεσσηνίας. Χρονολόγηση: -1200

Αριστερά:

Στη θέση Τρανή Συκιά, κοντά στο χωριό Αριστομένης, ανακαλύφθηκε θαλαμοειδής τάφος λαξευμένος στο βράχο, με δρόμο μήκους 8,5 μέτρων περίπου.
Ο θάλαμός του είναι κυκλικός, διαμέτρου 2,3 μέτρων με στόμιο 1,15 μ. Στο τοίχωμα του ταφικού θαλάμου βρέθηκε λάκκος ανακομιδής με οστά και όστρακα, ενώ στην ανατολική πλευρά του δρόμου βρέθηκε κόγχη με οστά και μικροαντικείμενα.
Ο τάφος χρονολογείται στην ΥΕ ΙΙΙΒ περίοδο.











Αριστομένης ο Μεσσήνιος