Ο τάφος I (διαστ. 1,75x0,40 και βάθ. 0,60μ.) είχε προσανατολισμό από Β.- Ν. Είναι χτισμένος με κάθετα τοποθετημένες ασβεστολιθικές πλάκες (μία σε κάθε πλευρά), ενώ μία παρόμοια πλάκα ήταν η καλυπτήρια. Πάνω στη πλάκα αυτή βρέθηκε επιτύμβια στήλη από ασβεστόλιθο, με αετωματική επίστεψη, χωρίς επιγραφή (αριθ. ευρ. 14370). Το κάτω τμήμα της στήλης είναι σπασμένο, ενώ η οπίσθια επιφάνειά της είναι σχεδόν άπεργη. Οι μέγιστες σωζόμενες διαστάσεις της είναι: ύψος 1,07, πλάτος 0,465 και πάχος 0,135μ.
Ο τάφος περιείχε μία ταφή εκτάδην και τρεις ανακομιδές, όπως φανερώνουν τα τρία επιπλέον κρανία και το οστεολογικό υλικό που βρέθηκε συσσωρευμένο στα δύο άκρα του τάφου. Στη λεκάνη του νεκρού υπήρχε τοποθετημένο μυροδοχείο (Π 6624) (Εικ.6) και ένα μόνωτο κύπελλο (Π 6617) (Εικ.7), ενώ προς τα πόδια του βρέθηκε ένας οστέινος αστράγαλος (Δ 6640), σιδερένια θραύσματα στλεγγίδας (Μ 6636) και μαχαιριού (Μ 6634) και δύο ελλιπή μυροδοχεία (Π 6626, Π 6627).
Στο νότιο άκρο του τάφου, κάτω από τα δύο κρανία της ανακομιδής, βρέθηκαν δύο χάλκινα κάτοπτρα (Μ 6632, Μ 6633) (Εικ.8,9), θραύσματα σιδερένιου μαχαιριού (Μ 6635), ένα μυροδοχείο (Π 6625) (Εικ.10) και δύο άωτοι μονόμυξοι λύχνοι (Π 6620, Π 6621) (Εικ.11).
Στο δάπεδο σχεδόν του τάφου, στο ίδιο σημείο μετά την αφαίρεση των συγκεντρωμένων οστών, συνελέγησαν δύο πυξίδες (Π 6619, Π 6622) (Εικ.12,13), ένας δίωτος αμφορίσκος (Π 6616) (Εικ.17), ένας οξυπύθμενος αμφορίσκος (Π 6618) (Εικ.18), ένα πινάκιο (Π 6623) (Εικ.14), ένα μελαμβαφές θήλαστρο με πώμα (Π 6629) (Εικ.15) και μία μικκύλη πυξίδα (Π 6630) (Εικ.16).
Κατά του καθαρισμό των χωμάτων εξωτερικά του τάφου βρέθηκαν και περισυνελέγησαν οξειδωμένα θραύσματα σιδερένιου μαχαιριδίου (Μ 6637), μία χάλκινη λαβή κατόπτρου (Μ 6638) και ένα κυλινδρικό πώμα πυξίδας (Π 6631).
Ο τάφος II αποκαλύφθηκε σε απόσταση 5,80 μ. δυτικά του προηγούμενου. Ο τάφος, με προσανατολισμό Α.- Δ., ήταν συλημένος και κατεστραμμένος χωρίς καλυπτήρια πλάκα με ανοιχτή τη δυτική στενή πλευρά του, όπου είχε αφαιρεθεί ο κάθετος λίθος.
Οι εσωτερικές διαστάσεις του είναι 1,70χ0,43 και το βάθος 0,60 μ. Από την επίχωση του τάφου συνελέγησαν όστρακα και ένα πήλινο γυναικείο ειδώλιο (Π 6628), σωζόμενο κατά το ήμισυ.
Η κεραμική χρονολογεί τους τάφους στον -3ο/ -2ο αι.
Από το μικρό ναό της Αγίας Μαρίνας στην Αρσινόη αποτοιχίστηκαν δύο λίθινα αρχιτεκτονικά μέλη, τα οποία βρίσκονταν εκατέρωθεν της εισόδου, και μεταφέρθηκαν για συντήρηση και φύλαξη στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αρχαίας Μεσσήνης:
1. Αδρά επεξεργασμένη ασβεστολιθική λιθόπλινθος, με ελαφρώς κυρτή όψη (Μ.Μ. 14384). Διαστάσεις: ύψος 1,035, πλάτος 0,57, πάχος 0,49 μ. Στο πάνω μέρος της σε αβαθές ανάγλυφο tabula ansata διακρίνεται η επιγραφή:
ΑΦΡΟΔΕΙ
CIE
XAIPE
ZHCACE
ΤΗ
Παλαιοχριστιανικών χρόνων.2. Σχεδόν ακέραιη βάση επιτύμβιας στήλης από ασβεστόλιθο (Μ.Μ. 14385). Διαστάσεις: ύψος 0,305, πλάτος 0,605, πάχος 0,31, βάθος τόρμου 0,035μ.
Η όψη διαμορφώνεται ως χαμηλό έδρανο με ανάγλυφους λεοντόποδες στις άκρες. Στην επάνω επιφάνεια σχηματίζεται βαθύς τόρμος παραλληλόγραμμου σχήματος για την ένθεση στήλης. Η πίσω επιφάνεια είναι αδρά επεξεργασμένη.
Αρχαιολογικό Δελτίο τόμος 60, 2005, Χρονικά Β1
 |
| Εξάλειπτρο (δοχείο για αλοιφή). Αρσινόη κιβωτιόσχημος τάφος Ι. -3ος/ -2ος αι. |
