Πραγματικά, η ανασκαφική έρευνα αποκάλυψε έξι συλημένους και σχεδόν ολοκληρωτικά κατεστραμμένους κιβωτιόσχημους τάφους με προσανατολισμό Α.- Δ. Οι τάφοι είναι κατασκευασμένοι από κάθετα τοποθετημένους, ακανόνιστους, πλακοειδείς λίθους με παρόμοιες καλυπτήριες πλάκες. Ο καλύτερα διατηρημένος τάφος 2 έχει εσωτερικές διαστάσεις 1,35x 0,30 και βάθος 0,25μ. Η χρονολόγηση των τάφων αυτών, για την κατασκευή των οποίων έχουν χρησιμοποιηθεί σε β' χρήση οι λίθοι της θόλου του μυκηναϊκού τάφου, πρέπει να τοποθετηθεί στους ύστερους χριστιανικούς χρόνους.
Ο θολωτός τάφος είναι υπέργειος με προσανατολισμό Α.- Δ. και το δρόμο προς Δ. Σώζεται μόνον το βόρειο τμήμα της θόλου σε μέγιστο ύψος 1μ., ενώ η διάμετρος του θαλάμου υπολογίζεται σε 4,85 μ. (Εικ.19). Η διαταραγμένη επίχωση του τάφου περιείχε τεμάχια ανθρώπινων κρανίων και οστών και λιγοστά οστά ζώων, ενώ συνελέγη μία οινοχόη (Π6969) (Εικ.20) και μία πυραμιδοειδής αγνύθα (Π7013), υστέρων ρωμαϊκών χρόνων.
Στο δάπεδο του θαλάμου, όπου υπήρχαν ίχνη φωτιάς, είχε ανοιχθεί ωοειδής λάκκος με προσανατολισμό Β.- Ν. Ο λάκκος, διαστ. 1,02Χ 0,49 και βάθ. 0,55μ., περιείχε θραύσματα καμένων οστών και κρανίων και πυρακτωμένα όστρακα, αδιάγνωστα. Κοντά στα σωζόμενα τοιχώματα της θόλου, σε ψηλότερο επίπεδο από αυτό του λάκκου, βρέθηκε κτιστός ωοειδής τάφος, διαστ. 1,32Χ 0,48 και βάθ. 0,50μ., μέσα στον οποίο βρέθηκε μεγάλος αριθμός οστών και οστράκων, καθώς και τέσσερα ακέραια αγγεία: ένας γραπτός ψευδόστομος αμφορέας (Π6964) (Εικ.21), ένας αβαθής κύαθος (Π6966) (Εικ.22), ένα αλάβαστρο (Π6967) και μία μικκύλη χειροποίητη πρόχους (Π6973) (Εικ.23). Τα αγγεία αυτά χρονολογούνται στην ΥΕΙΙΙΑ1-2 περίοδο.
Ο λεπτομερής καθαρισμός του δαπέδου του θαλάμου απέδωσε ένα χάλκινο και ένα σιδερένιο εγχειρίδιο (Μ7023 και Μ7024 αντίστοιχα), θραύσματα χάλκινων τριχολαβίδων (Μ7025-7027), τμήμα λεπίδας οψιανού (Λ7033), τρία σφονδύλια από στεατίτη (Λ7029-7031) και ένα τέταρτο πήλινο (Π6976), καθώς και ένα ακέραιο πήλινο γυναικείο ειδώλιο τύπου Ψ (Π6962) (Εικ.24).
Η συγκόλληση των πολυάριθμων οστράκων έδωσε αρκετή χαρακτηριστική κεραμική, όπως δύο ψευδόστομους αμφορείς με γραπτή διακόσμηση (Π 6963, Π 6968) (Εικ.25, 26), τρεις κύλικες (Π6961, Π6971, Π7009) (Εικ.27- 29), τρία κυάθια (Π6965, Π6974, Π7011) (Εικ.30-32), ένα ελλιπές γραπτό αλάβαστρο (Π6975), μία ακόσμητη πρόχου (Π6970) (Εικ.33), ένα θυμιατό (Π 6960) (Εικ.34), ένα γεφυρόστομο σκύφο με διακόσμηση εφαπτομένης σπείρας (Π 6957) (Εικ.35), ένα γραπτό θήλαστρο (Π6958) (Εικ.36), μία γραπτή λήκυθο (Π 6959) (Εικ.37) και μία ακόσμητη πρόχου (Π6972) (Εικ.38).
Σύμφωνα με την κεραμική, ο θολωτός τάφος χρονολογείται από τη YEΙ-ΙΙ έως την ΥΕΙΙΙΒ περίοδο (-1600 έως -1200). Μετά το πέρας της ανασκαφής ο τάφος καταχώσθηκε για την καλύτερη διατήρηση και προστασία του.
1. Η ανασκαφή διενεργήθηκε με υποδειγματικό τρόπο από του αρχαιολόγο J. Rambach, με τη βοήθεια της αρχαιολόγου Ευ. Μαλαπάνη. Ο ίδιος προέβη και στη σχεδιαστική αποτύπωση όλων των ανασκαφικών φάσεων του τάφου, καθώς και στη φωτογράφησή του.
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΝ ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΟΜΟΣ 60 (2005) ΧΡΟΝΙΚΑ Β' 1
