Η Παλουκόραχη στην Σκάλα Μεσσηνίας

Η Σκάλα
Το παλιό ιστορικό κεφαλοχώρι της Σκάλας στην Άνω Μεσσηνία, που σήμερα είναι ένα από τα δευτερεύοντα χωριά της Μεσσηνίας, από απόψεως πληθυσμού, κοινωνικής ζωής και πλουτοπαραγωγής, ήταν μια από τις σημαντικότερες κωμοπόλεις (κεφαλοχώρι) λόγω τοπογραφικής θέσεως και ως έδρα Κατσάμπαση περιφέρειας.
Βρίσκεται Νότια του Μελιγαλά (4 χλμ. και 24 από Καλαμάτα). Εικάζεται ότι στην θέση του χωριού υπήρχε αρχαίος κατοικήσιμος οικισμός, ο Ισθμός, ενώ ο Παυσανίας αναφέρει βασιλέα της Μεσσηνίας με το όνομα Ίσθμιος. Το χωριό με την ονομασία Σκάλα απαντάται κατά την Βενετοκρατία. Ο πρώτος οικισμός χτίστηκε κατά το 1700.
Πρώτη η Σκάλα ξεκίνησε την επανάσταση του 1821 όταν στις 22 Μαρτίου σκότωσαν τους Τούρκους φρουρούς της Σκάλας και συνέλαβαν τον ταχυδρόμο του Πασά της Τρίπολης, με αποτέλεσμα να μην συλλάβουν σημαντικούς Έλληνες και εμποδιστεί η επανάσταση. Η Σκάλα υπήρξε ο πρώτος σταθμός του εκστρατευτικού σώματος του Κολοκοτρώνη και του Παπαφλέσσα. Το 1825, στην Σκάλα εγκαταστάθηκε ο Κουντουριώτης (πρωθυπουργός) μαζί με τον Αλ. Μαυροκορδάτο, εκστρατεύοντας κατά του Ιμπραήμ. Είναι η γενέτειρα του πολιτικού και αντιπροέδρου της Γερουσίας Δημ. Αθ. Κάβουρα. Οι Γερμανοί (1941-1944) πυρπόλησαν και κατέστρεψαν 50 οικίες του χωριού.

Η παλουκόραχη
Ανατολικά της Σκάλας (300 μέτρα από το χωριό) βρίσκεται η τραγική «Παλουκόραχη», τόπος που οι Τούρκοι ανασκολόπιζαντους κλέφτες, ώστε ο ανελέητος θάνατός τους να σταματά κάθε φιλελεύθερη ιδέα.

Ο Κεχαγιάμπεης Ντελή Αχμέντ κατά διαταγή του πανούργου Αλβανού "Μόρα Βαλεσή" Σεΐτ Οσμάν Πασά της Τριπολιτσάς είχε εγκαταστήσει πάλουκαν προς ανασκολοπισμόν των συλλαμβανομένων κλεφτών, καθώς και αγχόνες. Πολλοί κλέφτες Κοντοβουνίσιοι οδηγήθηκαν μετά την σύλληψή τους και εμαρτύρησαν στην "Παλουκόραχη" της Σκάλας. Ο Γιώργος και ο Νταλαχάνης, αδελφοί του Μήτρου από την Βιδίσοβα συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στην Σκάλα, όπου εσουβλίθησαν.

Περιγραφή των φρικτών μαρτυριών δίνουν οι ξένοι περιηγηταί εις την Ελλάδα όπου εταξίδευαν, ο P. De Tournefort και ο D. Pellegrin. Ανώνυμος δε Γάλλος περιηγητής που ταξίδεψε στην Ελλάδα το 1739 παρακολούθησε μία διαπασάλευση και γράφει σχετικώς: "Ξαπλώνουν τον μελλοθάνατο καταγής μπρούμυτα και ο δήμιος ανοίγει το κάτω μέρος του σώματος με ένα ξουράφι. Ύστερα μπήγουν στην πληγή ένα μυτερό παλούκι μακρύ οχτώ πόδια και αρκετά χοντρό, χτυπώντας την άκρη με ξύλινο κόπανο. Όταν η μυτερή άκρη βγεί από τον δεξιό ώμο του θύματος, δένουν τα χέρια στο παλούκι και το καρφώνουν όρθιο στο χώμα. Κι ο όχλος που παρακολουθεί την εκτέλεση γιουχαΐζει" 
Με αυτού του είδους τα φριχτά βασανιστήρια "χαλάσθηκε" η κλεφτουριά των κοντοβουνίων και ολόκληρου του Μοριά το 1805- 1806.

Στα ανατολικά του οικισμού «Σταθμός Σκάλας», ο οποίος έχει χτιστεί επί μιας σειράς γηλόφων ονομαζόμενων «Σκαλόραχες» δεσπόζουσα θέση εξ αυτών κατέχει η «Παλουκόραχη», επί της οποίας τα χρόνια της τουρκοκρατίας λειτουργούσε ανεμόμυλος, ίσως ο μοναδικός της Μεσσηνίας, σημάδι κάποιας εποχής γεμάτης θρύλους και παραδόσεις, πόνου και αγωνίας. Διότι η παράδοση διηγείται φρικτές σκηνές οδύνης και μαρτυρίου. Εδώ είναι το τόπος, ο βωμός του μαρτυρίου, όπου μαρτύρησαν παλουκωμένοι πολλοί γνωστοί και άγνωστοι μάρτυρες της αδούλωτης φυλής μας, όπως ο Καρακίτσος από του Κατσαρού, ο Μαντάς από τα Καλύβια, ο Καρνάκης από το Αγριλόβουνο και τόσοι άλλοι.
Στο δυτικό μέρος του ανεμόμυλου υπήρχε μαρμάρινη πλάκα εντοιχισμένη σε ανάμνηση του φοβερού δράματος με την εξής επιγραφή: «Τόπος ανασκολοπισμού ηρώων προ του 1821».
Η παράδοση λέει, ότι ο θρήνος και ο σπαραγμός των βασανιζόμενων ακουγόταν σε πολλές εκατοντάδες μέτρα, ραγίζοντας και την πλέον σκληρή πέτρα.

Πηγές:
-Πάνου Κοσμόπουλου "Μεσσηνιακή παράδοση βίου"
-Παλουκόραχη «Βωμός μαρτυρίου» του Αθανασίου Λαρδά, δασκάλου Σκάλας
-Ιστότοπος messiniaka.blogspot.gr
-Ιστότοπος Γιάννη Δ. Λύρα