Το χωριό Καμάρι βρίσκεται στην βόρειο- δυτική άκρη της κοιλάδας του Σουλιμά. Έχει υψόμετρο 215 μέτρα και βρίσκεται βορειοδυτικά από το Κοπανάκι από το οποίο απέχει περίπου 4,5 χιλιόμετρα, ανάμεσα στα χωριά Γλυκορρίζι στα νοτιοδυτικά του και Νέα Αγριλιά στα νοτιοανατολικά του, από τα οποία απέχει περίπου 1 χιλιόμετρο και 2,5 χιλιόμετρα αντίστοιχα.
Η προϊστορική ακρόπολη βρίσκεται σε έναν πετρώδη λόφο 50μ. πάνω από ένα ρέμα που τον χωρίζει από το χωριό του Καμαρίου. Το χωριό βρίσκεται στο ίδιο ύψος περίπου με την ακρόπολη στην απέναντι πλαγιά περίπου 150μ. στα δυτικά. Πηγές στα Β-ΒΔ και Β-ΒΑ της ακρόπολης τροφοδοτούν το ρέμα που ρέει προς τα νότια και ενώνεται με τον Αρκαδικό ποταμό, τον Αρχαίο Κηπαρισσήεντα.
Την προϊστορική ακρόπολη πρώτοι εντόπισαν και ερεύνησαν οι Αμερικανοί αρχαιολόγοι William A. McDonald και Richard Hope Simpson οι οποίοι διενήργησαν επιφανειακές αρχαιολογικές έρευνες στην Μεσσηνία στην περίοδο 1961- 68.
Η ακρόπολη και οικισμός καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του λόφου και έχει διαστάσεις 130μ. Β- ΒΑ Χ 70μ. Ν- ΝΔ ενώ κεραμική υπάρχει διάσπαρτη τουλάχιστον σε απόσταση 50μ. στις νότιες πλαγιές. Σχετικά με την κεραμική οι Αμερικανοί αναφέρουν: " Sherding conditions are particularly favorable. LHIII is represented by long-stemmed and short-stemmed kylikes of fine buff fabric. Three characteristic fragments with hollowed bases appear to be LHΙIIB, while splaying rims and a disc base (also hollowed) may be LHΙΙIA. The MH tradition is represented by flat, high-swung handles of goblets in soft orange fabric. Among the fragments of coarse wares there are the usual "oatmeal" fabrics, but also a considerable number of jar handles in much finer white and pink fabrics."
Την ακρόπολη μπορεί να την προσεγγίσει κανείς από ένα χωματόδρομο που ξεκινάει από τα Ν. Στην σημερινή του μορφή ο λόφος από την Α πλευρά έχει φυτεμένες ελιές ενώ ολόκληρη η Δ. πλευρά καλύπτετε με πολύ πυκνή βλάστηση. Στην Ν. πλαγιά εντοπίζονται αρκετά κεραμικά αποτμήματα τα οποία πληθαίνουν στο πλάτωμα της κρυφής. Εκεί εντοπίζονται αρκετά τμήματα τειχών και κτισμάτων.
Την ακρόπολη μπορεί να την προσεγγίσει κανείς από ένα χωματόδρομο που ξεκινάει από τα Ν. Στην σημερινή του μορφή ο λόφος από την Α πλευρά έχει φυτεμένες ελιές ενώ ολόκληρη η Δ. πλευρά καλύπτετε με πολύ πυκνή βλάστηση. Στην Ν. πλαγιά εντοπίζονται αρκετά κεραμικά αποτμήματα τα οποία πληθαίνουν στο πλάτωμα της κρυφής. Εκεί εντοπίζονται αρκετά τμήματα τειχών και κτισμάτων.
Ωστόσο έκπληξη προκαλούν τα ευρήματα που βρίσκονται μέσα στην περιοχή με την πολύ πυκνή βλάστηση. Εδώ εντοπίζετε πλήθος τειχών αλλά και κτισμάτων που διατηρούνται σε καλή κατάσταση. Μάλιστα σε κάποια σημεία κάποια κτήρια φαίνεται να σώζονται σε ύψος μέχρι και ενός μέτρου. Προφανώς η βλάστηση έχει προστατεύση μεγάλο μέρος της ακρόπολης από την ανθρώπινη παρέμβαση και την καταστροφή.
Η αρκετά μεγάλη και ευημερούσα προϊστορική ακρόπολη του Μεσοβουνίου ήλεγχε την ΒΔ αυτή πλευρά της πεδιάδας του Σουλιμά και είχε πολύ εύφορες και ποτιστικές εκτάσεις στα νότιά της.
Η αρκετά μεγάλη και ευημερούσα προϊστορική ακρόπολη του Μεσοβουνίου ήλεγχε την ΒΔ αυτή πλευρά της πεδιάδας του Σουλιμά και είχε πολύ εύφορες και ποτιστικές εκτάσεις στα νότιά της.
"Αριστομένης ο Μεσσήνιος"
Βιβλιογραφία:
William A. McDonald και Richard Hope Simpson: Further Explorations in Southwestern Peloponnese: 1964-1968. Σελ.:144
Βιβλιογραφία:
William A. McDonald και Richard Hope Simpson: Further Explorations in Southwestern Peloponnese: 1964-1968. Σελ.:144